آزادی یک توقع زیاده‌خواهانه از سوی کودکان نیست. آزادی نیاز بچه‌هاست و تا هفت سال اول باید به این نیاز پاسخ مثبت داد. کودکان همان طور که نیاز به خوردن را حس می‌کنند و برای درک آن ، احتیاجی به آموزش ندارند، آزادی را دوست داشته و به آن گرایش دارند.
البته آزادی کودکان دو خط قرمز دارد یکی کار خطرناک است که به جسم یا روح کودک آسیب می‌زند؛ مثلاً بازی با چاقو یا دیدن فیلم ها یا کارتن‌های خشن و دیگری کار زشت است. البته کاری که برای بچه زشت باشد؛ مثلاً بازی با غذا برای بزرگترها زشت است؛ اما برای کودکان نه تنها زشت نیست؛ بلکه جذاب هم هست. بازی کردن با آلت تناسلی، گفتن حرف رکیک و یا گاز گرفتن دیگران از جمله کارهای زشت است.
آزادی کودکان ، حق مسلم آنها
آزاد گذاشتن کودکان تنها یک کار خوب نیست؛ بلکه از کارهای خوبی است که اگر به آن تن ندادیم، اتفاق‌های ناگواری در تربیت فرزندمان رخ خواهد داد. مثلاً اگر با ایجاد محدودیت اجازه ندهیم که کودک به آزادی مورد نیاز خود دست پیدا کرده و از این راه انرژی‌های خود را تخلیه کند، باید در سنین بالاتر منتظر عقده‌گشایی او با شرارت باشیم. شیطنت زیر هفت سال نشانه سلامت روانی کودک ماست؛ اما شرارت پس از هفت سالگی نشان از عدم سلامت روحی و تربیتی فرزند دارد.
بسیاری از بچه‌ها به راحتی از خیر حق آزادی خویش نمی‌گذرند. اصلی‌ترین راهی که یک کودک برای به دست آوردن حق آزادی خود انتخاب می‌کند، لجاجت است. نتیجه لجاجت کودکان در این موارد از دو حال خارج نیست. یا منتهی به شکست پدر و مادر می‌شود و آنها را وادار به اعطای حق آزادی می‌کند و می‌آموزد که با لجاجت می تواند کارهای خود را پیش ببرد.
در این صورت پدر و مادر که می‌توانستند با اعطای حق آزادی، رابطه عاطفی خود را با کودک به شدت زیاد کنند؛ بازنده این میدان هستند و کودک در مقابل آنها یک حالت جنگی به خود می‌گیرد و یا اینکه پدر و مادر محکم ایستاده و اجازه نمی‌دهند که فرزند با لجاجت به خواسته خود برسد در این صورت رابطه عاطفی پدر و مادر بسیار شکننده‌تر از حالت اول است و کارهای دیگر ایشان که نشان از محبت آنها به کودک دارد، به چشم او نمی آید و پدر و مادر را در ذهن خود کسانی می‌داند که حق او را زیر پا گذاشته و به او ظلم کرده‌اند.
مطلب بعدی در مورد سایر آثار محدودیت‌های بی‌جا خواهد بود.
منبع: منِ دیگر ما | جلد سوم | انتشارات آئین فطرت | محسن عباسی ولدی
